(2017-01-07, 06:09 PM)Konq napisał(a): A o co chodzi z tym "Każda forma rozmijająca się z Bogiem, jest próbą wypełnienia miejsca w człowieku, stanowiącego brak zgodnego życia wespół z Nim". Co to ma wspólnego z tym w co wierzą Ateiści.
Poza tym poprawnie powinno być:
Cytat:Nie o to chodzi, że "musisz w coś wierzyć". Ateiści wierzą w prawdopodobieństwo istnienia każdego innego typu bóstwa poza teistycznym, ponieważ nie posiadają wystarczającej wiedzy, aby je wykluczyć.
Już samo te stwierdzenie wskazuje, że Ateiści nie rozmijają się Bogiem, tylko nie uznają jego pewnych form. Tak samo jak i ty zapewne nie uznajesz pół-bogów pół zwierząt jako racjonalną formę bóstwa.
Tu jest potrzebny kontekst; #13 jest odpowiedzią na Twój #12 oraz na dwa filmiki umieszczone na początku wątku.
Innymi słowy Ty uważasz, że ludzie "owczym pędem" muszą w coś wierzyć, ja sądzę, że nie to jest powodem, ponieważ i tak wszyscy każdego dnia wierzymy, gdyż nie posiadamy pełnej wiedzy w wielu sytuacjach. Przechodząc na pasach wierzymy, że samochód nie ruszy, kupując zapakowane warzywa wierzymy, że w środku nie ma spleśniałych, pożyczając pieniąde wierzymy w ich zwrot itp. Czasem okazuje się, że wierzyliśmy w coś, czego nie ma (np. w przypadku braku zwrotu pożyczki okazuje się, że wierzyliśmy w uczciwość człowieka, której ten nie posiadał).
Moim zdaniem poszukiwanie tego, co składa się - ogólnie rzecz ujmując - na życie w pełni, jest potwierdzeniem faktu, że takiego życia poszukujący nie posiada. Dlatego szuka. Nic dziwnego. Po drodze trafia na różne rodzaje (formy) prowadzenia życia, które wcześniej czy później okazują się nie do końca satysfakcjonujące. Człowiek może żyć tak, że miodu i mleka mu nie brakuje, a jednak jest coś, co nie powoduje tej pełni. Pojawiają się myśli typu: po co jestem na świecie, jaka czeka mnie przyszłość, skąd się tu wziąłem, co zrobić, aby być szczęśliwym, co jest poza tym światem, co się ze mną stanie itp. Próbuje znaleźć odpowiedź korzystając z oferowanych różnorakich form (w filmikach widać dwie z nich). Próbuje wypełnić to miejsce.
My, ludzie - kiedyś byliśmy z Bogiem, teraz jesteśmy odłączeni. Dzieci buntu. Dopóki nie będziemy znów w zgodzie z Nim, będziemy szukać.
Wierzyć, że Bóg istnieje, to za mało, aby się z Nim nie rozminąć. Przechodząc na pasach wierzę, że samochód nie ruszy, jednak po przejściu z kierowcą się rozminę - on podąży w swoją stronę, ja w swoją.